Onzekerheid door acne

Vandaag wil ik een persoonlijk verhaal met jullie delen. Ik ben niet echt dol op het online delen van persoonlijke dingen, maar ik heb gemerkt dat veel beautylovers hetzelfde probleem hebben (gehad): slechte huid door acne.

Het begin
Iedereen had ze toen ze een tiener waren: puistjes. Het is natuurlijk, het hoort bij een tiener zijn. Het is niet leuk, maar als je ouder wordt, groei je eroverheen. Of niet? In mijn geval in het antwoord is nee, ik ben er niet overheen gegroeid. Ik had ze op mijn voorhoofd, mijn kin en wangen. Ik heb veel dingen geprobeerd. Ik heb speciale reinigingslotions voor mijn gezicht gebruikt. Maar dat hielp niet. Op een gegeven moment was het zo erg, dat ik me schaamde voor mezelf, hoe mijn huid er uitzag. Sommige mensen verstoppen zich achter veel foundation en andere make-up. Dat deed ik niet. Ik wilde niet meer aandacht op mijn gezicht krijgen. Dus ik probeerde het te 'verbergen' door altijd een sjaal te dragen. Ik besefte dat dit niet verder kon gaan. Dus ging ik naar de dokter. Hij gaf me een lotion en pillen. En het hielp. Mijn acne ging weg. Maar zodra ik het medicijn stopte, kwam de acne binnen een paar weken weer terug. Dus ging ik weer naar de dokter. Deze keer stuurde hij me naar de dermatoloog. Haar idee was een wekelijkse sessie onder een warmtelamp. Dat werkte, maar opnieuw voor een korte periode. Dus terug naar de dermatoloog. Deze keer gaf ze me lotion, crème en medicatie. Andere soorten dan de dokter me jaren geleden had gegeven. En ik denk dat je weet wat er gebeurde: de acne was verdwenen zolang ik het medicijn gebruikte. Helaas kon ik het de rest van mijn leven niet blijven gebruiken. Dus na anderhalf jaar rondlopen met het hoofd van een tiener (wat niet leuk is als je aan de andere kant van de 25 bent) besloot ik om nog een keer naar de dermatoloog te gaan.

De behandeling van acne
Ik las in een modetijdschrift een artikel over vrouwen die hetzelfde probleem had als ik en die het vanwege bepaalde medicijnen kwijt was. Dat klinkt goed. Gelukkig was mijn nieuwe dermatoloog een jonge vrouw die mijn frustraties en onzekerheid begreep. Dus zei ze dat ik medicijnen zou krijgen op basis van isotretinoïne. Het is niet iets dat ze direct voorschrijven, omdat het een heel zware vorm van medicatie is. De lijst met bijwerkingen is lang:
Gewrichtspijn, spierpijn of rugpijn
Droge slijmvliezen
Irritatie van de huid
Hogere cholesterol of glucose
Haaruitval
Psychische klachten, angstgevoelens, psychosen of stemmingswisselingen
Problemen met zicht en gehoor
Hoofdpijn, slaperigheid en duizeligheid
Verslechtering van de acne, huiduitslag, donkere verkleuring van de huid


Zoals je kunt lezen, is dit medicijn echt een bad boy. De bijwerkingen die ik had waren irritatie van de huid (mijn huid was erg droog), stemmingswisselingen, hoog cholesterol en droge slijmvliezen. Normaal gesproken neem je die pillen ongeveer 6 maanden, maar omdat ik heel erge vorm acne had, moest ik die pillen meer dan een jaar gebruiken. Na 1,5 maand kon je duidelijk zien dat de medicatie zijn werk deed. De dermatoloog vertelde me dat er een kleine kans is dat de acne terug kan komen. Zoals je zou kunnen denken dat ik echt bang was voor die gedachte!

Het resultaat
Maar gelukkig is het niet gebeurd! Nu meer dan 2 jaar later lijkt mijn huid op de huid van vrouw van mijn leeftijd. Voor mij was het alle bijwerkingen waard. Nu kan ik trots rondlopen. En sinds mijn huid er weer goed uitziet, ben ik make-up weer gaan dragen! Het enige nadeel is dat mijn huid nu wel erg droog en gevoelig is. Maar dat neem ik voor lief!



Hebben jullie ook last gehad van acne op latere leeftijd en hoe zijn jullie hier mee omgegaan?