Schoonheid in het verpleeghuis

Sinds enkele jaren ben ik werkzaam als zuster in de ouderenzorg. Daar kom ik regelmatig dames op leeftijd tegen die zich nog vrijwel dagelijks op maken. Het lijkt me daarom leuk om deze ervaringen, geheel anoniem natuurlijk, met jullie te delen. Omdat ik een artikel zonder namen niet erg fijn vind lezen, geef ik de dames de fictieve naam Mevrouw Jansen. Lekker ouderwets en veel voorkomende naam!



Mevrouw Jansen is een dementerende dame die het altijd belangrijk heeft gevonden om er netjes en verzorgd uit te zien. Ze draagt dagelijks een andere outfit en vroeger droeg ze make up. Maar sinds ze op de afdeling woont draagt ze dat niet meer. Mede door haar dementie. Toen ik mevrouw Jansen voor het eerst ging helpen met de ochtendzorg, viel mijn oog op haar toilettas. Daarin zat een doosje oogschaduw en een poedertje. Nadat mevrouw gewassen en aangekleed was, stelde ik voor om ook wat oogschaduw op te doen. In het begin was mevrouw wat terughoudend, maar ik stelde voor dat ik haar zou opmaken en als ze het niet mooi zou vinden, dat we het er zo weer af konden halen. Dat leek mevrouw een goed idee. Ze had een oogschaduw palette met 4 verschillende kleuren oogschaduw. Je kon duidelijk zien welke kleur mevrouw graag droeg. Maar die kleur deed ik niet, ik laat haar het palette zien en vroeg welke kleur ze mooi vind. Ze wees een kleurtje aan en ik complimenteerde haar met de goede keuze. Je zag mevrouw glimmen van trots. Mevrouw ging lekker op de stoel zitten met haar ogen dicht terwijl ik de oogschaduw aanbracht met een gaasje (helaas zat er geen kwastje bij). En dat gaat niet zo makkelijk als je altijd kwasten gewent bent kan ik je vertellen! Toen de oogschaduw aangebracht was, deed ik de foundation poeder op mevrouw haar gezicht. Aan alles kon ik merken dat mevrouw dit geweldig vond. Ik zei tegen mevrouw Jansen dat ze haar ogen mocht openen in de spiegel mocht kijken. De blik vergeet ik niet: ze zag er zo gelukkig uit. In de tussentijd had ik mijn collega's ingelicht dat mevrouw make up op heeft en of ze haar willen complimenteren met haar look. En dat deden ze allemaal gewillig! De hele dag had mevrouw een glimlach van oor tot oor en glom ze van trotsheid.

Mevrouw haar dochter kwam die dag ook nog langs. Ik vertelde aan haar over de ochtend en dat ik haar moeder had opgemaakt en hoe ze daarop reageerde. Dat vond haar dochter zo leuk om te horen. Ik heb toen gelijk gevraagd of ze kwastjes mee kan nemen. Dat was geen probleem. Sterker nog, de volgende keer had ze niet alleen kwastjes meegenomen, maar ook nieuwe oogschaduw, gezichtspoeder en andere make up!

Zo zie je maar, met iets kleins hoe gelukkig je iemand kan maken. Helaas nemen niet alle collega's de tijd om dit te doen. Sterker nog, soms is er weinig tijd hiervoor. Maar ik maak die tijd, want ik zie wat een positieve invloed deze extra een-op-een aandacht met iemand doet